Euskadiko adingabeen artean pobrezia gero eta ohikoagoa da, eta horrek agerian uzten du enplegua edukitzea ez dela beti bizi-kalitate duina izateko bermea. Save the Children erakundeak argitaratutako ikerketa baten arabera, saiatu arren, sei familiatik batek ez du lanaren bidez pobrezia gainditzerik lortzen.
Gurasoak lanean, haurra pobrezian
Txostenak dioenez, EAEko seme-alabak dituzten familien %15,9k langile-pobrezia pairatzen du. Alegia, gutxienez pertsona batek lan egiten duen arren, familiaren egoera ekonomikoa pobrezia-mugan dago. Horren ondorioz, haurren laurden batek (%24) ez du behar bezalako bizi-baldintzarik.
Zergatik? Nagusiki, lan-prekaritatearen ondorioz: kontratu ezegonkorrak, soldata eskasak, lanaldi partzialak eta babes sozial urriaren eraginez. Gainera, emakumeak, migratzaileak eta autonomoak dira gehien sufritzen dutenak.
Etxe zaurgarrien zaurgarritasuna
Zailtasunak larriagoak dira guraso bakarreko etxeetan eta familia ugarietan. Lehen kasuan, hamarretik lau familiak jasaten dute lan eginda ere pobrezia; bigarrenean, hamarretik batek baino gehiagok. Eta egoera zail hori haurren hazkuntza gero eta garestiagoa izateak okertzen du are gehiago: 866 euro hilean haur bakoitzeko, Save the Childrenen arabera.
Laguntza publikoak: nahikoa ez
Euskal administrazioek pobrezia arintzeko tresnak dituzte, hala nola DBE (Diru-sarrerak Bermatzeko Errenta) eta BGD (Bizitzeko Gutxieneko Diru-sarrera), baina ikerketaren arabera, ez dira nahikoak eta ez dira beti iristen gehien behar dutenera. Erakundeak, beraz, laguntzak 18 urtera arte luzatzeko eta etapa bakoitzaren premiei egokitutako osagarriak ezartzeko eskatzen du.
Zaintza eta lana, bateragarriak izan behar
Beste gabezia nagusi bat zaintzaren eta lanaren arteko orekarik eza da. Txostenak ohartarazi du ordutegi malguagoak eta zaintza-zerbitzu eskuragarriagoak ezinbestekoak direla, batez ere baliabide urriko familientzat. Eta argi dio: «Lan egiteak ez luke zaintza oztopatu behar; eta seme-alabak izateak ez luke pobrezia zigorrik ekarri behar».
