Paul Urkijok bere estilo bereizgarria berriz ere erakutsi du Gaua filmarekin. Sitgeseko sail ofizialean aurkeztu den obra honek ikus-entzuleak sorgin-ehizaren garai gordinera eta gaueko izaki mitologikoen mundu ilunera eraman ditu. Iluntasunean oinarritutako kontakizun honek paradoxikoki argitasuna ekarri du jaialdiko publikoarengana, lilura kolektibo bihurtuz.
Filmak badu lotura zuzena Robert Eggersen The Witch lanarekin: biak ala biak misterioaren eta iluntasunaren bidetik doaz, baina askatasunaren eta emakumearen indarraren aldarrikapena ere badute muinean. Urkijoren irudiek edertasun beldurgarri bat darie, katartikoa eta erraietatik datorrena, energia arkaiko baten indarraz blaitua.
Kattalinen ihesaren istorioa
Filma Kattalinen (Yune Nogueiras) figuraren inguruan eraikia dago. Senarraren menpetik askatzeko asmoz, baserritik alde egiten du gauaren erdian, eta baso ilun batean galduko da. Bidean, hiru emakume maitagarrirekin topo egingo du; arropak garbitzen ari direla, herriko beldurrezko ipuinak kontatzen dituzte. Kattalinek ustekabean jakingo du bera dela kontakizun horien ardatza.
Ipuinen mosaikoa
Filmak ez du egitura lineala. Kondaira eta elezaharren mamia jasotzen duten pasartez osatutako mosaikoa da, matrioxka baten antzera antolatua. Lau atal nagusi dira: Gaueko, Inguma, Mateo txistu eta Akelarrea. Guztien hari nagusia, berriz, Kattalin bera da.
Paul Urkijok azaldu du prozesua: «Tarantinoren Pulp Fiction eta Gilliamen The Brothers Grimm aztertu nituen, ipuinak mosaiko bakarrean txirikordatzeko».
Akelarrea: plano luze baten erronka
Atalen artean nabarmentzen da Akelarrea. Festa baten antzera hasten den sekuentzia plano luze batean filmatua dago, baina pixkanaka erritmoa bizkortzen doa Kattalin agertu arte. Urkijok adierazi duenez, «guztia plato batean filmatu genuen egun osoz, aurretik dantzarien koreografiak landuz. Sexu-uneak eta biluziak ageri zirenez, intimitate-koordinatzaile batekin lan egitea erabakigarria izan zen».
Yune Nogueirasek ere azpimarratu du azken eszena horren garrantzia: «Erronka handia izan da emozionalki eta fisikoki, baina gozamen hutsa. Arte taldearen eta figuranteen lana ezinbestekoa izan da niretzat, Kattalinen beldurra eta indarra pantailan islatu ahal izateko».
Urkijoren filmografiako mugarri berria
Gaua ez da ikusgarriena edo epikoena bere aurreko lanekin alderatuta, baina bai heldutasun handiagoa erakusten duena. Errementari-ren iluntasuna eta izaki fantastikoak, Irati-ren emozio eta emakumezko pertsonaia indartsuak, eta guztia epikotasunaren ukitu batekin uztartuta ageri dira.
Urkijoren hitzetan, «Gaua nire lanik zintzoenetakoa da». Eta hala dirudi: beldurretik askapenera doan bidaia, mitologiaren eta irudimenaren bidez kontatua, bere ibilbideko lanik sendoenetako bat bilakatu da.
