1980ko hamarkadaren amaieran, Herbehereetan sortu zuten garraiobide berezi bat: DAF Super CityTrain. Ohiko autobusek hamar edo hamabi metro inguruko luzera izan ohi zuten, baina honek hirukoiztu egin zuen neurri hori. 32,20 metroko luzerarekin eta 28 tonako pisuarekin, garai hartan inoiz eraikitako autobus handiena izan zen, eta Guinness Errekorren Liburuan sartu zuten.
Kinshasako egoerari erantzun
1989an Kongoko hiriburuan, Kinshasan, autobus konpainia nazionala hondoratu eta milaka lagun garraiorik gabe geratu zirenean, soluzio erraldoi baten beharra sortu zen. Horri erantzunez diseinatu zuten Super CityTrain, 350 bidaiari eramateko prestatua (110 eserita eta gainerakoak zutik). Hala ere, garai batean 600 pertsona ere igo omen ziren ibilgailu bakar batean. Bi aldaera izan zituen: atoi bakarrekoa eta “super” bertsioa, bigarren atoia gehitzen ziona.
Bidaiaren berezitasunak
Ez zen soilik tamainagatik nabarmentzen. Autobusak bozgorailuak zituen musika jartzeko, bidaia atseginagoa egiteko. Segurtasuna ere kontuan izan zuten: 42 kilometro orduko abiadura-muga ezarri zioten, kontrolpean ibiltzeko.
Gaur egungo ikuspegitik
Gaur egun ohikoa egiten zaigu kaleetan autobus artikulatuak ikustea, baina garai hartan horrelako ibilgailu baten presentzia harrigarri eta deigarri zen. Super CityTrain, beraz, ez zen soilik garraiobide erraldoi bat; garaiko beharrari erantzun zion esperimentu ausarta izan zen, eta gaur egun oraindik ere garraioaren historiako bitxikeria liluragarri gisa gogoratzen da.
