Euskal Herrian musikak betidanik egin du etxeko eta herriko bidea. Garai batean, oso naturala zen bazkari baten ostean edo kuadrillan elkartuta norbaitek doinua abiatu eta gainerakoek segidan bat egitea. Egun, ohitura hori ez da lehen bezain ohikoa, baina kantua ez da desagertu: jai giroan, herri ekimenetan edo Kantu Jiretan, oraindik ere bada nor abestu eta nor entzutera geratu.
Elkarrekin abesteak badu bere magia: jendea hurbiltzen du, eta “giro ona” baino zerbait sendoagoa sortzen du. Denbora labur batean, talde baten parte sentiarazten du, eta askotan ezezagunak ere elkarren ondoan jartzen ditu, hitzik egin gabe elkar ulertzera iritsita. Horregatik, kantua kohesiorako tresna ere bada: harremanak sendotzen ditu eta elkartasuna errazten du, presiorik gabe.
Burua baretu, barrua arindu
Kantatzeak askatzeko gaitasuna du. Ahotsa lantzearekin batera, estresa apaltzen laguntzen du eta aldartea goxatzen du; gorputzak ondoeza leuntzen duten sentsazioak aktibatzen ditu, eta horrek pozaren edo lasaitasunaren antzeko erantzuna ekar dezake. Askoren esperientzian, kantua “arnasa hartzeko tartea” bihurtzen da: egunerokoari pausoa jarri eta momentuan egoteko modu bat.
Abesteak arnasketa arretaz erabiltzea eskatzen du, eta horrek biriken lana indartu dezake. Arnasa sakonago hartzeak oxigenazioa hobetzen laguntzen du, eta gorputzean “bizitasun” sentsazio atsegin hori sarri agertzen da. Ez da gimnasioa, baina bai gorputza mugiarazten duen ariketa sotila.
Memoria eta kontzentrazioa ere kantuan doaz
Letra bat gogoratzea, erritmoa jarraitzea edo doinuaren aldaketetara egokitzea ez da lan makala: burua martxan jartzen du. Horregatik, kantuan aritzeak kontzentrazioa eta memoria lantzen ditu, ia ohartu gabe. Gainera, ikasi ahala norberak bere buruan “aurrerapena” sumatzen du, eta horrek konfiantza ematen du.
Lotsa apurtzen denean, autoestimua hazten da
Jendaurrean kantatzea ez da guztiontzat erraza. Hala ere, pauso txikiak emanda—etxean, lagunartean, edo taldean babestuta—askok deskubritzen dute ahotsa ez dela epaitu beharreko zerbait, partekatzeko modu bat baizik. Horrek autoestimua eta norberarenganako segurtasuna indartu ditzake: “ausartu naiz” horrek pisu handia du.
Emozioak esateko beste hizkuntza bat
Kantuak askotan hitzek bakarrik adierazten ez dutena esaten du: poza, nostalgia, amorrua edo samurtasuna. Sormenaren ate bat irekitzen du, eta emozioak modu dibertigarrian edo ederragoan askatzeko bidea izan daiteke, bakoitzak bere erritmoan.
Gauza txikiek egiten dituzte ohitura handiak. Beraz, aukera dagoenean, egin tokia kantuari: jaietan, etxean, herriko ekitaldietan edo lagunartean. Ez da “ondo” egitea kontua; egitea da kontua. Ekin kantari, lotsa atzean utzita.
